Jaki jest moduł Younga dla stali?

Moduł sprężystości wzdłużnej został opracowany w XIX wieku przez Thomasa Younga, a następnie metoda ta była badana (nadal jedynie w teorii) przez Leonharda Eulera. Pierwsze praktyczne wykorzystanie tej techniki nastąpiło dopiero w 1782 roku przez Giordaniego Riccati. Moduł Younga określa zachowanie wybranego materiału sprężystego w zależności od użytej siły i stawianego oporu (długość będzie się zwiększać lub zmniejszać). 

Na stronie zwcad.pl udostępniono tablice modułu Younga dla stali oraz wielu innych materiałów (m.in. betonu, drewna, szkła, miedzi, aluminium). Parametr jest wyliczany poprzez użycie odpowiedniego wzoru, który różni się w zależności od rodzaju badanego tworzywa. Im większa wartość, tym materiał mniej się odkształca.

Moduł Younga dla stali (E) jest ilorazem naprężenia normalnego (σ) i odkształcenia linowego (ε) w określonych warunkach. We wspomnianych wcześniej tablicach podano wartości modułu sprężystości wzdłużnej dla stali stopowej (2,05÷2,3)×105 oraz stali  niestopowej — węglowej 2,1×105.

Wśród innych parametrów wytrzymałościowych opisujących stal można wymienić takie jak m.in.:

• granica plastyczności,
• wytrzymałość na rozciąganie,
• wydłużenie procentowe po rozerwaniu,
• przewężenie procentowe przekroju,
• moduł Kirchoffa (określa odkształcenie postaciowe materiału),
• twardość.